Η σωματική άσκηση θεωρείται αναπόσπαστο τμήμα, μαζί με την κατάλληλη διατροφή και τη φαρμακευτική αγωγή της θεραπείας των ατόμων με διαβήτη. Η άσκηση ελαττώνει τη συγκέντρωση της γλυκόζης του αίματος, αυξάνοντας την κατανάλωσή της, στους ασκούμενους μύες και αυξάνοντας την απορρόφηση της ινσουλίνης. Επιπρόσθετα, η σωματική άσκηση τείνει να χαμηλώσει την πίεση του αίματος, να μειώσει τη χοληστερόλη του πλάσματος και βοηθά στον έλεγχο του σωματικού βάρους, βελτιώνοντας έτσι την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τον έλεγχο του διαβήτη.
Η άσκηση έχει θεαματικά αποτελέσματα, όταν ακολουθείται ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Εφόσον, όμως αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, οι ασθενείς που αθλούνται ακανόνιστα, θα πρέπει ή να καταναλώνουν ένα extra snak πριν την απρογραμμάτιστη άσκηση, ή να μετρούν τη γλυκόζη του αίματος πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση και να καταναλώσουν επιπλέον υδατάνθρακες, έαν τα επίπεδα γλυκόζης είναι τόσο χαμηλά, ώστε μια πτώση της τάξεως των 50-60 mgr/dl την ώρα, μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα υπογλυκαιμίας.
Υπάρχουν δύο μέτρα που αφορούν την άσκηση και προφυλάσσουν από την υπογλυκαιμία και θα πρέπει πάντα να τα έχουν υπ’ όψιν τους
